Konie to jedne z najbardziej majestatycznych zwierząt w przyrodzie, wyróżniające się nie tylko ogromną urodą i elegancją, ale także posiadaniem odważnego i wrażliwego charakteru zarazem. A jeśli mówimy o sile fizycznej, odwadze i wrażliwości, to nie sposób nie wracać do tego koń luzytański, który służył jako podstawa rodowodu krwi obecnych koni pełnej krwi, które są podziwiane na całym świecie.
Czy wiesz, że konie luzytańskie mogą być jednym z najstarszych typów koni w Europie i że ich przodkowie pojawili się ponad 25 000 lat temu na powierzchni naszej planety? Aby odkryć inne ciekawe fakty i dowiedzieć się więcej pochodzenie, charakter i zdrowie konia luzytańskiego, czytaj dalej ten plik AnimalWised.
Źródło
- Europa
- Portugalia
Pochodzenie konia luzytańskiego
Początki konia luzytańskiego sięgają czasów starożytnych Rzymski region Lusitania, na zachód od Półwyspu Iberyjskiego, gdzie dziś znajduje się na terytorium Portugalia. Szacuje się jednak, że jego najstarszym przodkiem był koń Sorraia, który zamieszkiwał obecne terytorium Malagi już w latach 25 000 pne Rdzenni mieszkańcy Półwyspu Iberyjskiego wykorzystywali je do polowania i rolnictwa. oprócz dosiadania ich do walki z wrogami.
Podobnie, obecny wygląd i zachowanie konia luzytańskiego zaczynają być definiowane dopiero po ukończeniu kilku selektywnych krzyżówek między rodzime konie Półwyspu Iberyjskiego a konie ze wschodu. Chociaż istnieją również hipotezy, które mówią, że niektóre konie północnoafrykańskie mogły również uczestniczyć w rozwoju tego portugalskiego konia pełnej krwi.
Obecnie wiadomo też, że już ponad siedem tysięcy lat temu Rzymianie wykorzystywali konie w swoich walkach, a koń luzytański był jednym z faworytów do pełnienia tej funkcji w pole walki. W XVII i XVIII wieku portugalski koń pełnej krwi osiągnął szczyt międzynarodowej sławy, będąc uważany za „konia królów”, po zdobyciu wielkiej popularności wśród członków rodziny królewskiej i szlachty. W tamtym czasie były wykorzystywane do różnych aktywności dzięki dużej wszechstronności i doskonałej wytrzymałości fizycznej, eksponując swoje walory na paradach, jeździe konnej, imprezach sportowych i innych rodzajach zawodów.
Jednak jego sława zaczęła spadać na początku dwudziesty wiek, po stworzeniu konia pełnej krwi angielskiej. Kilka lat później, już pod koniec tego samego stulecia, portugalski koń odzyskał popularność, a jego hodowla jest obecnie bardzo rozpowszechniona w takich krajach jak Portugalia, Francja, Brazylia czy Meksyk. Jego populacja rośnie w Hiszpanii, Belgii i Wielkiej Brytanii.
Cechy fizyczne konia luzytańskiego
Podobnie jak koń pełnej krwi andaluzyjskiej, uważany jest za konia luzytańskiego Styl barokowy, podkreślając harmonijne połączenie ciasta i powierzchni. Jest to koń o średniej i dużej wielkości, zwartej budowie i wypukłym profilu, którego wysokość w kłębie wynosi zwykle od 1,50 do 1,60 metra. Jego krótka, gładka i błyszcząca sierść zwykle się eksponuje odcienie szarości, kasztanowca, jagody i szarości. Ale można również znaleźć konie luzytańskie z płaszczami palomino i cremello, które są odmianami wysoko cenionymi ze względu na ich rzadkość.
Wśród jego najbardziej widocznych cech morfologicznych znajdujemy mocny pień, potężną szyję i zad, zaokrąglony zad, niski ogon i wydłużone kończyny. Jego głowa powinna być również proporcjonalna w stosunku do innych wymiarów jego ciała, podkreślając szerokie czoło i cienkie uszy, których ruchy i pozycje mówią wiele o jego stanie umysłu.
Można jednak zaobserwować pewne różnice morfologiczne między dwiema najbardziej rozpoznawalnymi obecnie odmianami konia luzytańskiego:
- Koń luzytański Andrade, który wyróżnia się wysokim wzrostem, dobrze rozwiniętymi mięśniami, które nadają mu niezwykłej siły i lekko wyprostowaną głową. Jest uważany za jednego z siedmiu koni, które stanowią podstawę linii obecnych koni pełnej krwi.
- Koń luzytański Veigi, wyróżnia się lekko wypukłą głową, elastyczną szyją i mniejszym rozmiarem.
Podczas spaceru koń luzytański wyróżnia się wysoka i szeroka przełęcz, łącząc siłę i elegancję w swoich precyzyjnych i zwinnych ruchach. Ponadto eksperci twierdzą, że jego ruch skierowany do przodu, łatwość skakania i elastyczność są szczególnie wygodne dla jeźdźców, co czyni go doskonałym koniem do jazdy konnej i bardzo wszechstronnym do zajęć sportowych i terapii koni.
Charakter konia luzytańskiego
Koń czystej krwi luzytańskiej to zwierzę, które wyróżnia się swoim wielka odwaga, uprzywilejowana inteligencja i predyspozycje do nauki. Kiedy są odpowiednio pielęgnowane i żyją w pozytywnym środowisku, wykazują temperament zrównoważony i spokojny, mogąc bardzo łatwo żyć z innymi zwierzętami i nawiązując relację przyjaźni i wzajemnego zaufania z ich opiekunami i jeźdźcami.
Dzięki swojemu łagodnemu charakterowi i bardzo wrażliwym na ilość, a także ogromnej wszechstronności w nauce, te koniowate stały się dziś ulubieńcami wojowników, szlachty i królów w stepie, a także elitarnych sportowców. Wyróżnia się jako jeden z najlepszych koni ujeżdżeniowych. Od pól bitew starożytnego Imperium Rzymskiego po murawę międzynarodowych zawodów: jego precyzyjne ruchy, zwinność i więź z jeźdźcem zapisały się w imieniu konia luzytańskiego w historii.
Pielęgnacja koni luzytańskich
Koń luzytański będzie musiał otrzymać całą podstawową opiekę nad koniem, aby utrzymać optymalny stan zdrowia i w pełni rozwinąć swoje zdolności fizyczne, poznawcze i emocjonalne. Wśród nich należy podkreślić wagę utrzymania dobrej rutyny pielęgnacja i higiena, co musi koniecznie obejmować codzienne szczotkowanie jego sierści i codzienne czyszczenie kasków.
W zależności od wykonywanego treningu lub aktywności oraz warunków pogodowych może być konieczne wzięcie prysznica lub przynajmniej umycie nóg. Jeśli zdecydujesz się na całkowite wykąpanie swojego konia luzytańskiego, pamiętaj o stosowaniu odpowiednich środków higienicznych i zachowuj szczególną ostrożność podczas mycia go w okolicach oczu.
Logicznie rzecz biorąc, koń luzytański, oprócz posiadania chronione środowisko do odpoczynku w nocy i schronienie na wypadek deszczu lub niesprzyjających warunków pogodowych. Idealnym rozwiązaniem jest posiadanie co najmniej jednego hektara, na którym mogą cieszyć się zwierzęta, które będą musiały być odpowiednio ogrodzone, aby uniknąć prób ucieczki. Konieczne będzie również objęcie całego terenu, aby sprawdzić, czy nie ma potencjalnie niebezpiecznych elementów lub toksycznych roślin dla koni.
Kolejną podstawową troską o konia luzytańskiego będzie jakość Twojego żywienia, który musi w pełni zaspokajać potrzeby żywieniowe konia na każdym etapie jego życia. Dieta konia opiera się na pokarmach pochodzenia roślinnego, jak wszystkie zwierzęta roślinożerne, które muszą spożywać dostateczną ilość siana, zielonki, trawy i niektórych zdrowych warzyw, takich jak ziemniaki, lucerna i marchew. Generalnie na każde 10 kg masy ciała zwierzęcia oblicza się 1 kg karmy.
W celu uzupełnienia żywienia konia luzytańskiego wskazane jest również ich dostarczenie kamienie solne w umiarkowany sposób, ponieważ są doskonałym źródłem minerałów, głównie wapnia i witamin niezbędnych do wzmocnienia układu odpornościowego koni. Na koniec należy zauważyć, że konie luzytańskie potrzebują stymulacji ciała i umysłu codziennie będąc bardzo energicznymi i inteligentnymi zwierzętami.
Zdrowie koni luzytańskich
Konie luzytańskie podkreślają ich doskonałe zdrowie i optymalny opór fizyczny. Jednak mogą być również dotknięte niektórymi powszechnymi chorobami koni, takimi jak kolka, końska grypa i tężec. Jeśli nie otrzymają odpowiedniej higieny jamy ustnej, będą również podatni na problemy z zębami, takie jak ropnie zębowe. Higiena środowiska i odpowiednia pielęgnacja będą również kluczem do zapobiegania pojawianiu się problemów skórnych u koni luzytańskich, takich jak grzybica lub świerzb u koni.
Oczywiście Twój koń będzie musiał otrzymać odpowiedni medycyna zapobiegawcza aby wzmocnić twój układ odpornościowy i zapobiec wpływowi wielu patologii lub inwazji pasożytów na twoje zdrowie. Dlatego pamiętaj, aby co pół roku odbyć profilaktyczne konsultacje u wyspecjalizowanego lekarza weterynarii, a także na bieżąco aktualizować odrobaczanie i szczepienia konia.
Bibliografia
- Edwards, Elwyn Hartley (1994). Encyklopedia Konia. Nowy Jork, NY: Dorling Kindersley.
- Hendricks, Bonnie (2007). Międzynarodowa Encyklopedia Ras Koni. Wydawnictwo Uniwersytetu Oklahomy.
- Loch, Sylwia (1986). Królewski koń Europy: historia Andaluzji i Lusitano. Londyn: JA Allen.
- Międzynarodowe Stowarzyszenie Koni Andaluzyjskich i Lusitańskich (IALHA).
Zdjęcia koni luzytańskich
